Laatste update op 8 mei 2020

Als je naar Venetië gaat, wil je eigenlijk maar één ding: dat ene perfecte pleintje vinden. En ik kan je vertellen: het bestaat. Een hemels pleintje, dat ik eigenlijk liever helemaal niet deel, bang dat het eigene eraf is als ik straks terugkom in de stad.

Campiello del Remer, een hemelse plek in Venetië

Campiello del Remer, een hemelse plek in Venetië

Beter dan dit moet nog gevonden worden: Campiello del Remer (van de “roeispanen,” naar een winkel van een ambachtsman die roeispanen voor verschillende boten verkocht). Je vindt het pleintje met uitzicht op het Canal Grande op steenworpafstand van de Rialtobrug en de Strada Nova met de vele winkeltjes.

Toeristenstromen komen er vlak langs, onbewust van het moois dat wordt gepasseerd. Dat komt omdat je er alleen via een paar smalle, onaantrekkelijke steegjes naartoe kunt wandelen. Het plein heeft een typische vera da pozzo, een Venetiaanse waterput.

Nadat ik met gids Ine Legerstee de kerk San Giovanni Crisostomo had bezocht, leidde ze mij naar dit prachtige pleintje. Toen de gidstijd erop zat, ben ik – één streep – teruggegaan, om een Pinot Grigio te bestellen bij het oeroude etablissement ‘Taverne del Campiello Remer’ in het pand dat vroeger van de familie Morosini was. Een mooi pand met donkere eeuwenoude houten balken en een evenzo mooie barman.

Voor € 5,- een drankje en buffet

Al snel zat ik niet meer alleen bij ‘Al Remer’. Een jonge Hollander op doorreis naar Barcelona had ergens gelezen dat hij hier voor 5 euro een drankje kon bestellen en onbeperkt van het buffet kon eten (ja, dat is ook echt zo!). Hij schoof aan. Vervolgens schoof een Venetiaan zijn stoel bij; hij wachtte op een paar vriendinnen uit Duitsland en Zweden. Uiteindelijk hebben we de avond in gemixt gezelschap doorgebracht, onder de bezielende begeleiding van Venetiaan Beppi. Hij was niet stuk te krijgen, die oude Venetiaan. Gelukkig voerde zijn tocht richting Cannaregio, en dat was handig voor mij omdat ik zo gemakkelijk op de Fondamente Nove op de vaporetto kon stappen richting appartement (op Murano). En die varen de hele nacht.
😉

Links de jonge Hollander, in het midden drie van de vier buitenlandse dames (in Venetië om Italiaans te studeren), rechts Beppi:

Campiello del Remer, spontaan een gezelschap voor de avond

Campiello del Remer, spontaan een gezelschap voor de avond

Gedicht

Bij al dit prettigs past het gedicht ‘Venezia’ als geen ander. De Mérode schreef het op 30 september 1923. Hij heeft het niet zelf in een dichtbundel opgenomen; het komt uit Nalezing IV van ‘Verzamelde gedichten’ van zijn biograaf Hans Werkman.

Venezia

Campiello del Remer

Campiello del Remer

Hier heeft het leven nog den zachten glans
Van nutteloos in schoonheid te verstralen.
Wat laat de lucht hier zuiver ademhalen!
Op nieuw geluk geeft iedre dag een kans.

En zaalger is de nacht hier dan een mans
Gelaat, die van beminnen is doorvloten.
Siddrende bloem, fel uit het bloed ontschoten,
Trilt hoog des klokketorens roode lans.

Hier smaakt de ziel haar aarde- en hemelspijs:
Dogen, zij droomt voor uw verdroomd paleis;
Zij glijdt San Marco’s droom ootmoedig binnen.

Een gondel op het deinen van uw stroom,
O liefde, rijst zij zeer tevreden loom,
En zeer gelukkig, wijl zij mag beminnen.

Sage van de geest van Fosco Loredan

Het is niet alleen maar zonneschijn hoor, op deze plek. Het pleintje is namelijk ook de plek waar het lugubere verhaal van een bekende Venetiaanse sage uit 1598 zich afspeelt. Je leest het hier: sage van de geest van Fosco Loredan.

Links/bronnen

De officiële website van de taverne is Taverne al Remer ».

Campiello del Remer

Campiello del Remer

De foto’s van het pleintje en de taverne op alloggibarbaria » geven ook een goede indruk van het pleintje. Al ligt het aan het Canal Grande, vanaf het water zie je het gemakkelijk over het hoofd. Lucky me, dat ik ervan heb kunnen genieten!


0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

8 + 1 =

Pageviews voor omzetting: 1782 Mastodon