Laatste update op 18 november 2017
De beschermheilige van lepralijders is Sint Lazarus. In eerste instantie kende Venetië een ziekenhuis voor mensen met lepra in Dorsoduro (Chiesa San Trovaso), rond 1224. In de tweede helft van de 13e eeuw werden mensen met de ziekte afgezonderd op het eiland ‘Isola di San Lazzaro’, het eiland dat later ook mensen met de pest in quarantaine » hield. In het begin van de 16e eeuw werd het huidige ziekenhuis aangrenzend aan de Scuola San Marco en de basiliek San Zanipolo gebouwd.
In het Ospedale San Lazzaro e dei Mendicanti vonden lepralijders en bedelaars hun toevlucht.Het geld voor de bouw kwam beschikbaar uit fondsen voor de bouw van de Zanipolo-basiliek. Het woord ‘mendicanti’ staat voor bedelaars.
Muzikale compositie van Mayr
Scuola San Marco
De componist Simon Mayr » componeerde een oratorium speciaal voor deze kerk in Venetië vanwege haar bedelaars. Het onderwerp van dit muziekstuk » gaat over het bijbelverhaal van Sisera. Volgens de Joodse vertelling huilde, schreeuwde de moeder van Sisera honderd keer toen haar zoon niet thuis kwam. Tijdens het Joods Nieuwjaar, Rosj Hashana, zou daarom nog steeds in totaal honderd tonen op de sjofar worden geblazen. Een midi-bestand voor een indruk van de muziek vind je op www.italianopera.org, biografie van Mayr » en onderaan deze pagina.
Johann Simon Mayr studeerde in Venetië met Ferdinando Bertoni, de opvolger van Baldassare Galuppi in het Magisterium van de San Marco Basiliek. Door de reputatie van Bertoni kreeg Mayr de toegang tot de belangrijkste muzikale archieven van de stad. In 1791 begon hij met het componeren van de opera Sisera voor de kerk van de bedelaars.
De moeder van Sisera
Willem de Mérode schreef een gedicht over Sisera’s moeder die vol zorgen wacht op de terugkomst van haar zoon.
Albert Joseph Moore – The mother of Sisera
De moeder van Sisera
Hing zij niet als een triestige lantaren
Over de balustrade van het raam,
Flakkerend naar ’t gewoel der legerscharen
En naar de sombre glorie van zijn naam?Dan wenkte zij de wijste harer vrouwen
En vroeg: komt daar zijn felle wagen niet,
Die als een bliksem glinstert tusschen ’t riet,
Dat rookend voor den einder staat te blauwen?Zij vleiden haar: wat zijt gij zoo bedroefd,
Nu hij temidden van den buit vertoeft?
Hij moet de weelderige kleedren deelen,
De mannen martlen, slanke liefjes streelen.
Maar voor de duistre horizonnen dromden
De vluchtelingen saâm en zij verstomden.Uit: De Donkere Bloei (1923-1925)
De afbeelding naast het gedicht is een schilder van Albert Joseph Moore. Het is niet in Venetië te vinden, maar ik heb het ter illustratie bijgeplaatst omdat het naar mijn smaak het bezorgde wachten van de moeder zo treffend weergeeft.
0 reacties