Onuitwisbare indruk: Elena Krasantowitch & cello

Laatste update op 8 mei 2020

Op een zondag in september in 2012 speelde Elena Krasantowitch, een cellospeler uit Estonia, in de buitenlucht het stuk Adagio van Albinoni, een Venetiaanse componist. Daar zat ze op het plein naast de Frari-kerk gewoonweg de meest prachtige muziek die je je kunt voorstellen uit haar cello te toveren.

Elena Krasantowitch, cellist in Venetië brengt haar magische klanken ten gehore

Met twee vriendinnen zat ik op een terrasje naast de kerk aan de spritz toen ze begon te spelen. Ze betoverde ons volledig met haar spel dat prachtig weerklonk tussen de kerk en de gebouwen langs het plein. Ook de toevallige passanten konden haar prachtige spel niet weerstaan. Massaal bleven ze luisteren, staand of zittend op de brugtreden (wat eigenlijk not done is in Venetië). Het was een bijzonder moment op de Campo dei Frari en het maakte een onuitwisbare indruk op ons alle drie.

Tomaso Giovanni Albinoni, autodidact, werd in 1671 in Venetië geboren (1671-1751). Hij was barokcomponist en violist. Na zijn overlijden is hij in de San Marco Basiliek begraven. Albinoni is vooral bekend door zijn Adagio. Die muziek hoort dus in Venetië.

Zon, rust, een mooi plein naast een beroemde kerk en dan die prachtige muziek die het Venetië-gevoel vervolmaakt; als je dit moment kunt meemaken, dan heb je gevonden wat je zocht in Venetië. Samen genieten van dit gevoel is een gift.

Ik maakte een paar foto’s van Elena en toen ik later op de details inzoomde, achterhaalde ik haar naam op een van de muziek-cd’s die ze had uitgestald. Op een van de foto’s die ik maakte, lijkt ze moederziel alleen op het plein haar muziek te maken. In werkelijkheid staan en zitten tientallen mensen in een boog om haar heen te luisteren.

Elena Krasantowitch speelt Adagio van Albinoni

iedereen blijft hangen om de muziek van Elena Krasantowitch te beluisteren

Om je een beetje het gevoel te geven, hieronder het stuk dat ze speelde:

Om het af te maken, een optreden van Elena Krasantowitch. Dan kun je zelf beoordelen hoe betoverend haar muziek op dat zonovergoten plein moet zijn geweest:

Fotogalerij

Klik op de foto’s voor een vergroting.

PS Ook anderen genieten van haar spel, lees maar eens: Does it get any better than this » op Slowtrav.com

Gedicht De mandolinespeler

Het gedicht ‘De mandolinespeler’ gaat ook over hoe een muzikant zijn publiek betovert. Het gedicht komt uit de bundel Het heilig licht en is geschreven op 19 oktober 1919.

De mandolinespeler

Bij den klank der klare mandoline
Zingt zijn warme stem den avond uit,
De verrukkingen om ongeziene
Weelden kwinklen in zijn zoet geluid.

Als een zoeklicht, uit zijn fulpen oogen,
Schiet hij, fel en vleiend, lonk en straal,
Dan, wijd open, onder donkre bogen,
Ziet men in ziels gouden voorportaal.

Naar de heete hand van hun vriendinnen
Grijpen meisjes heftig, zalig bang.
Ach, zij zouden hem zoo graag beminnen,
Die hen zacht omstrikt met zijn gezang.
Maar geen gaat zijn zielsgeheimnis binnen,
Toeven zij ter gouden poort ook lang.